Objective: The Philadelphia (Ph) chromosome, consisting of the t(9;22)(q34;q11) translocation, is observed in ~90% of patients with chronic myeloid leukemia (CML). Variant Ph translocations are observed in 5%-10% of CML patients. In variant translocations 3 and possibly more chromosomes are involved. Herein we report 6 CML patients with variant Ph translocations.
Methods: Bone marrow samples were examined using conventional cytogenetic meth ods. Fluorescence in situ hybridization (FISH) with whole-chromosome paints and BCR-ABL 1D probes were used to confirm and/or complement the findings, and identify rearrangements beyond the resolution of conventional cytogenetic methods.
Results: Variant Ph translocations in the 6 patients were as follows: t(7;22)(p22;q11), t(9;22;15)(q34;q11;q22), t(15;22)(p11;q11), t(1;9;22;3)(q24;q34;q11;q21), t(12;22)(p13;q11), and t(4;8;9;22)(q11;q13;q34;q11).
Conclusion: Among the patients, 3 had simple and 3 had complex variant Ph translocations. Two of the presented cases had variant Ph chromosomes not previously described, 1 of which had a new complex Ph translocation involving chromosomes 1, 3, 9, 22, and t(1;9;22;3)(q24;q34;q11;q21) apart from a clone with a classical Ph, and the other case had variant Ph translocation with chromosomes 4, 8, 9, and 22, and t(4;8;9;22)(q11;q13;q34;q11) full complex translocation. Number of studies reported that some patients with variant Ph translocation were poor responders to imatinib. All of our patients with variant Ph translocations had suboptimal responses to imatinib, denoting a poor prognosis also. Variant Ph translocations may be important as they are associated with prognosis and therapy for CML patients.
AMAÇ: t(9;22)(q34;q11) sonucu oluşan Philadelphia (Ph) kromozomu, kronik miyeloid lösemi (KML) olgularının %90’ dan fazlasında gözlenir. KML hastalarının %5-10 unda varyant Ph translokasyonları bulunur. Varyant translokasyonlar üç ve daha fazla kromozom içerebilmektedir. Bu çalışmada varyant Ph translokasyonlu 6 KML olgusu sunulmaktadır. YÖNTEMLER: Kemik iliği örnekleri konvansiyonel sitogenetik kullanılarak incelendi; BCR-ABL 1D problarının kullanıldığı Floresan İn Situ Hibridizasyon (FISH) yöntemi bulguların doğrulanması ve konvansiyonel sitogenetik yöntemlerinin tespit etmekte yetersiz kaldığı yeniden düzenlemelerin tanımlanması amacıyla uygulandı.
Bulgular: Çalışmada yer alan 6 hastanın varyant Ph translokasyonları: t(7;22)(p22;q11), t(9;22;15)(q34;q11;q22), t(15;22)(p11;q11), t(1;9;22;3)(q24;q34;q11;q21), t(12;22)(p13;q11) ve t(4;8;9;22)(q11;q13;q34;q11) dır. SONUÇ: Üç olguda basit, 3 olguda ise karmaşık (kompleks) varyant Ph translokasyonları saptamış bulunuyoruz. Olgularımızın ikisi daha önce bildirilmeyen varyant Ph kromozomları taşıyorlardı. Bu olgulardan biri klasik Ph’lı bir klonun yanısıra 1, 9, 22 ve 3 numaralı kromozomları içeren t(1;9;22;3)(q24;q34;q11;q21) formüllü yeni bir kompleks Ph translokasyonuna; diğeri ise 4, 8, 9 ve 22 numaralı kromozomları içeren t(4;8;9;22)(q11;q13;q34;q11) kompleks translokasyonlu varyant Ph’ya sahiptiler. Varyant Ph’lı 6 olgunun tümü kötü prognoza işaret eden yetersiz imatinib cevabı gösterdiler.