Preexcitation syndromes are becoming a more often detected disease in the pediatric population. Their essential feature is the presence of additional paths / pathways in the heart, through which the impulse is conducted faster than physiologically. This leads to faster ventricular excitation and may lead to creating dangerous arrhythmias. The most common preexcitation syndrome is Wolff - Parkinson-White syndrome, which affects 2/ 1000 people. The presence of an accessory pathway could result in serious consequences, ranging from supraventricular tachycardia to sudden cardiac death. There are both invasive and non-invasive methods of diagnosing preexcitation syndromes. Therapeutic treatment includes pharmacotherapy and ablation, which makes it possible to permanently remove the cause of the arrhythmia.
Zespoły preekscytacji to coraz częściej wykrywane jednostki chorobowe w populacji dzieci i młodzieży. Ich istotą jest obecność dodatkowej drogi/dróg przewodzenia w sercu, przez którą impuls przewodzony jest szybciej niż fizjologicznie. Prowadzi to do szybszego pobudzenia komór i może być podłożem powstawania groźnych arytmii. Najczęstszym zespołem preekscytacji jest zespół Wolffa-Parkinsona--White’a, który dotyczy do 2/1000 osób. Obecność dodatkowej drogi przewodzenia może skutkować wystąpieniem poważnych konsekwencji, poczynając od częstoskurczu nadkomorowego, a kończąc na nagłym zgonie sercowym. Istnieją zarówno inwazyjne, jak i nieinwazyjne metody diagnostyczne zespołów preekscytacji. Postępowanie terapeutyczne obejmuje farmakoterapię oraz zabieg przerwania ciągłości dodatkowej drogi przewodzenia zwany ablacją, co pozwala trwale usunąć przyczynę arytmii.
Keywords: WPW syndrome; child; preexcitation syndromes.