Introduction: Numerous studies have demonstrated the clinical benefits of using continuous glucose monitoring (CGM) systems among patients with type 1 diabetes (T1D). Aim of the study was to assess the effectiveness of CGM on metabolic control in children with T1D and well-controlled disease prior to the study.
Material and methods: This prospective analysis included 99 children (46 girls) at the median age of 11.23 years and diabetes duration of at least 1 year (median: 5.16 years), generally well controlled metabolically (median HbA1c: 7.0%), and treated with continuous subcutaneous insulin infusion (CSII). The patients had used CGM for at least 150 days. We analysed the participants in subgroups based on baseline HbA1c < 7%, ≥ 7%, age, and sex.
Results: Children with baseline HbA1c < 7% were characterized by significantly increased HbA1c after the median of 273 days (217; 320) of CGM usage (6.3% vs. 6.6%, respectively; p = 0.002). No significant change in HbA1c was noted in children with baseline HbA1c ≥ 7% (7.5% vs. 7.4%, respectively; p = 0.191), but 20% of the group reached the target of HbA1c < 7.0%. The analysis of CGM data revealed that no group achieved the CGM targets of good metabolic control. Total daily insulin requirements remained stable in both groups (p = 0.752; p = 0.274), but the amount of basal insulin increased statistically in both groups (p = 0.009; p ≤ 0.001).
Conclusions: The application of CGM provides detailed information concerning glycaemic control and is beneficial in some, but not all, T1D children with good diabetes control.
Wstęp: W wielu dotychczas przeprowadzonych badaniach wykazano liczne korzyści wynikające z zastosowania systemu ciągłego monitorowania glikemii (CGM) u dzieci chorujących na cukrzycę typu 1 (CT1). Cel pracy : Celem przeprowadzonego badania było oszacowanie wpływu zastosowania CGM na kontrolę metaboliczną CT1 u dzieci i młodzieży z dotychczas dobrze kontrolowaną chorobą.
Materiał i metody: Przeprowadzono prospektywną analizę danych 99 pacjentów (46 dziewczynek) z medianą wieku 11.23 roku chorujących na CT1 co najmniej 1 rok (mediana 5.16 roku), z cukrzycą dobrze wyrównaną metabolicznie (mediana HbA1c < 7%) leczonych ciągłym podskórnym wlewem insuliny za pomocą pompy. Pacjenci używali CGM przez co najmniej 150 dni. Podzielono i przeanalizowano dane uczestników zależnie od wyjściowego stężenia HbA1c < 7%, ≥ 7%, wieku oraz płci.
Wyniki: Pacjenci początkowo dobrze wyrównani metabolicznie uzyskali istotny statystycznie wzrost HbA1c po 273 dniach obserwacji (odpowiednio 6.3% vs. 6.6%; p = 0.002). Nie odnotowano istotnych statystycznie różnic dotyczących HbA1c wśród pacjentów z wyjściowym HbA1c ≥ 7% (odpowiednio 7.5% vs. 7.4%; p = 0.191), ale 20% grupy osiągnęło poziom HbA1c < 7.0%. Analiza danych z CGM wykazała, iż żadna z grup nie osiągnęła celów leczenia. Całkowite dobowe zapotrzebowanie na insulinę nie uległo zmianie w obu grupach (p = 0.752; p = 0.274), ale doszło do zwiększenia ilości insuliny podawanej jako baza (p = 0.009; p ≤ 0.001).
Wnioski: Zastosowanie CGM dostarcza szczegółowych informacji na temat kontroli glikemii i jest korzystne u wielu, lecz nie wszystkich dzieci leczonych ciągłym podskórnym wlewem insuliny za pomocą pompy, które osiągnęły dobrą kontrolę metaboliczną choroby.
Keywords: CGM; HbA1c; continuous glucose monitoring system.; glycaemic control; sensor.